Kerstgala De Dyk, 19 december 2013

Op 19 december konden we optreden tijdens het kerstgala van PJ De Dyk. Voor het eerst in de nieuwe samenstelling, dus met nieuwe zangeres Sanne, en met slechts één gitaar. Spannend.

Eerst hadden Kyle en ik een opwarmertje 's middags tijdens de Cup song, die honderd keer werd uitgevoerd door een grote groep leerlingen van onze school. De eerste keer werd echter live gezongen en gespeeld. Kyle bespeelde een akoestische gitaar, ik had mijn Strat XII erbij gepakt. Helaas konden we de zang niet goed horen, waardoor het wat rommelig verliep...

Kyle, Michiel en de theaterklas tijdens 'Cups'

Dan de avond. We zaten met onze eerste set wat onhandig ingepland tijdens de binnenkomst van de bezoekers van het kerstgala. Dus we hadden een kleiner publiek dat bovendien nog niet was opgewarmd. Aan de andere kant hielp het ons om even de zenuwen weg te nemen voor het 'echte werk'...

We begonnen met een lekker nummer om erin te komen, onze oude bekende Honey don't. Een nummer dat we al veel vaker met drie instrumenten hadden gespeeld. Ik nam de leadvocals voor m'n rekening, iets wat dit jaar minder vaak zal (moeten) voorkomen dan vorig schooljaar (we hebben per slot van rekening niet voor niks een nieuwe zangeres!). Een filmpje is hier te zien.

Kyle, Roman, Sanne en Michiel tijdens 'Honey don't'

Het tweede nummer was Wake me up in de (min of meer) akoestische versie van Aloe Blacc. Sanne nam de zang voor haar rekening. Om het nummer wat vulling te geven, gebruikte ik mijn twaalfsnarige Fender Stratocaster XII. Omdat we eigenlijk een instrument te weinig hadden om het 'thema' tussendoor te spelen, besloten we dat (op advies van onze bandcoach) te fluiten. Hoe dat klinkt, kun je horen (en zien) in dit filmpje.

'Wake me up'

We gingen verder met Candy van Robbie Williams. Opnieuw zong Sanne. Het nummer ging niet helemaal soepel, maar het is wel een leuk nummer om te spelen. Hier is het filmpje te vinden.

Missing Pieces speelt 'Candy'

De afsluiter van de eerste set was So far away van Avenged Sevenfold. Een rockballad die ik grotendeels zong, met achtergrondzang van Sanne en Kyle. Het laatste deel van het nummer nam Kyle de leadvocals over. Omdat dit een van de eerste nummers was die we in de nieuwe samenstelling hadden ingestudeerd, zat deze er goed in. Bekijk het filmpje hier.

'So far away'

De tweede set speelden we later op de avond. Het publiek was toen al wat opgewarmd door de dj's (al hadden die het in het begin ook moeilijk...). Daarnaast hadden we de nummers waarvan we wisten dat deze het meest populair zouden zijn in de tweede set gepland...

We openden met Angels van Robbie Williams. Om het publiek een beetje in de war te maken, begon ik het eerste couplet met de zang, terwijl Sanne de rest van het nummer zong. Helaas is de video-opname niet helemaal perfect, het geluid verdwijnt na 2 seconden van het linkerkanaal. Ook had onze cameravrouw niet door dat we een 'reprise' zouden doen. Het nummer is dus te zien en te horen in twee delen: het nummer zelf en de reprise.

De band tijdens 'Angels'

We vervolgden met Get Lucky van Daft Punk. Direct herkenbaar (ook al was onze versie meer funk dan disco zoals het origineel), met zang van Sanne. Veel enthousiaste reacties, zoals te zien in het filmpje.

'Get Lucky'

Het derde nummer was Roar van Katy Perry. Een groot deel van de zaal zong en danste mee. Sanne zong het nummer, en deed dat erg goed. Het bewijs is hier te vinden...

Van het laatste nummer van de avond hebben we helaas geen beelden. De gebruikelijke vloek die rust op Baby one more time. Van alle keren dat we het nummer hebben gespeeld, staat misschien een kwart op 'film'. Maar goed, het was wel weer als vanouds een succes. Sanne kon de rol die Regina eerder vertolkte zonder problemen overnemen. Nieuw was het 'ska' tussenstukje. Voor de liefhebber is er wel een opname van een repetitie van het nummer, deze is hier te vinden.

 Kyle en Roman tijdens 'Baby one more time'

Sanne en Michiel tijdens 'baby one more time'

Al met al een geslaagd optreden. Waren we na de eerste set vooral moe, na de tweede zaten we vol adrenaline en wilden we meer... En dat meer zit er wel aan te komen. Eerst eind januari de open dag waarvoor we een akoestische set zullen moeten samenstellen, gevolgd op 14 februari door de talentenavond. Op naar ons volgende optreden dus!

Eerste optreden in nieuwe samenstelling komt eraan

Missing Pieces weer compleet

Het is alweer even geleden dat er een update is verschenen op de site. Dat wil niet zeggen dat er helemaal niks is gebeurd. We zijn juist heel erg druk geweest om de band weer compleet te maken. Zangeres Regina en gitarist Gijs hebben per slot van rekening aan het eind van het vorige schooljaar een diploma behaald, waardoor ze de band moesten verlaten. Dit schooljaar zijn we dus begonnen met audities.

Vijf muzikanten hadden zich gemeld: drie zangers (zangeressen) en twee gitaristen. Elke auditant heeft een volledige repetitie meegedaan, en kon daarvoor zelf een liedje aangeven en moest 'Wake me up when September ends' instuderen. Bij dat laatste nummer hadden we overigens nog assistentie van onze oud-gitarist Gijs. De audities waren erg leuk, we speelden weer eens wat andere nummers. Zo kwam bijvoorbeeld 'I love Rock and Roll' van Joan Jett voorbij. Twee nummers van deze repetities zijn meteen opgenomen in het repertoire. Zoals het nu lijkt zullen we deze gaan spelen bij ons eerstvolgende optreden.

Uit de audities is uiteindelijk een nieuwe zangeres gekomen: Sanne. En in deze nieuwe samenstelling als kwartet zijn we nu aan het repeteren.

Dat repeteren doen we tegenwoordig onder regie van onze bandcoach Martijn. Martijn heeft een paar jaar geleden zijn diploma gehaald op De Dyk, was gitarist bij de vorige schoolband NoParrot (zie oudere posts op dit blog) en doet nu de opleiding 'Artiest muziek' op het Friesland College. De coaching van Missing Pieces doet hij bij wijze van stage. Hij pakt de zaken serieus aan, en we merken direct het verschil bij bijvoorbeeld het meerstemmig zingen, het afstemmen van het geluid, en het opvangen van gaten in nummers door de overgang van slaggitaar naar sologitaar door het ontbreken van een tweede gitarist.

Tussendoor hebben we nog even de tijd genomen voor wat nieuwe foto's, waarbij de nieuwe achtergrondfoto natuurlijk direct in het oog springt.

Zodra de eerste optredens definitief vastliggen, wordt het hier op de site gemeld...

Missing Pieces tijdens de diploma-uitreiking

Voor het eerst had de schoolband dit jaar een rol tijdens de diploma-uitreiking. Waar de bezoekers eerst in een stille, toch wat sfeerloze sporthal binnenkwamen, werden ze nu verwelkomd door de klanken van onze band.

Tijdens het eerste half uur dat de zaal open ging tot dat de uitreiking begon, speelden we zes nummers. Sommige nummers nieuw, andere oude bekenden.

We openden met 'Come together' van The Beatles. Dit nummer hadden we tijdens de laatste repetities gespeeld. Omdat Regina niet bij die repetities kon zijn, had zij geen rol in het eerste deel van dit optreden. Voor Gijs was dit het debuut van zijn nieuwe Epiphone The Dot gitaar, voor mij van mijn Squier Jazzmaster. Het nummer is hier te zien.

Tijdens Comfortably numb

'Comfortably numb' van Pink Floyd hadden we al heel vaak tijdens repetities gespeeld, en ook al eens een keer geïmproviseerd tijdens de soundcheck van de talentenavond. Nu moest het er toch nog maar eens van komen het nummer live te spelen. Probleem was natuurlijk de solo's. Gijs had de eerste ingestudeerd, ik had me beziggehouden met de tweede, waarna Gijs een stukje improviseerde. Gijs nam ook het eerste deel van de zang op zich (de rol van Roger Waters), terwijl ik het andere deel zong (de rol van David Gilmour). Leuk nummer om te doen, voor mij ook de overgang van keyboard naar gitaar aan het eind. Bekijk het optreden hier.

Honey don't

Tijdens de talentenavond hadden we samen met collega Yde Adema (op contrabas en zang) het nummer 'Honey don't' van Carl Perkins gespeeld. Sindsdien is er geen repetitie voorbij gegaan zonder dat we dit nummer hebben gespeeld (met ondertussen 'gewoon' Kyle op bas en mijzelf als zanger). Ik hoef maar de eerste noten van het intro te spelen en dan is de rest onvermijdelijk. Natuurlijk mocht dit nummer dus niet ontbreken tijdens dit laatste optreden van het schooljaar. Het nummer zat er ondertussen zo goed in dat het foutloos en erg strak gespeeld kon worden. Kijk en luister zelf hier.

Gijs zingt Creep

Regina kwam erbij op het podium voor vocale ondersteuning tijdens 'Creep' van Radiohead. Dit nummer speelden we al tijdens ons eerste optreden. Het zat in vrijwel elke set sindsdien, en dus ook in deze. Gijs nam nog steeds de lead-zang voor zijn rekening, Regina maakte het nummer af. Hier is het filmpje te vinden.

Baby one more time

Favoriet van ons en gezien de reacties ook van (een deel van) het publiek is 'Baby one more time' van Britney Spears. De akoestische Ibanez Concord uit 1976 even voorzien van een schroefelement als begeleiding samen met een stevige, strakke bas- en drumpartij, waarbij Regina de sterren van de hemel zong (her en der samen met mijzelf). Oordeel hier zelf.

Regina zingt voor het laatst bij Missing Pieces, met links gast-gitarist Peter Beekhuizen

Het laatste nummer dat Regina met de band deed, was een bijzondere. 'Message in a Bottle' van The Police was natuurlijk het nummer dat we hebben gedaan in de Harmonie tijdens Arts eXpression eerder dit jaar. Maar nu hadden we een gastmuzikant in de persoon van gitarist (en collega) Peter Beekhuizen. Hij leende de Strat van Gijs en speelde de begeleiding, tijdens het couplet aangevuld door de akkoorden van Gijs op zijn The Dot. De solo's speelde ik op mijn Jazzmaster. Het was voor Regina een emotioneel moment toen ze de laatste noot had gezongen... Beleef het 'historische' optreden hier mee.

Gijs neemt afscheid van Missing Pieces met Electric

Gijs mocht nog een nummer meer doen. We zouden namelijk tijdens de binnenkomst van de geslaagden (waar Regina en Gijs ook deel vanuit maakten) nog een nummer doen. We wilden een stevig nummer spelen dat veel mensen zouden kennen, dat recent was vergeleken bij de rest van onze set ('Baby one more time' is per slot van rekening het enige nummer uit deze eeuw...). We kozen 'Electric' van Go back to the Zoo. Heerlijk nummer. Gijs deed de solopartijen inclusief de bijbehorende zang, terwijl ik de leadzang deed (en dat haalde ik allemaal net). De strakke basis van drums en bas maakten het nummer af. Hier staat het filmpje van het laatste optreden van de eerste generatie Missing Pieces.

En toen waren er nog maar drie. Roman (drums), Kyle (bas) en ik zelf (gitaar en zang) gaan het volgend schooljaar door. Dan dus maar eens op zoek naar nieuwe bandleden...

Flessenpost, De Harmonie, 21 maart 2013

Dat is wel even een ander podium dan de verhoging in de kantine! Dat podium in De Harmonie is groot en hoog, en dan een echte schouwburgzaal tegenover je... Helemaal vol, met een kritische jury van prominenten.

Gijs, Roman, Regina, Kyle, Michiel en Iris

Oftewel de avond van Arts eXpression was aangebroken. Een avond vol talent van de verschillende Piter Jellesscholen. En daartussen stond dus ook Missing Pieces, in een optreden samen en Amke Jellema en Iris de Boer uit de theaterklas 1. Zij schreven een kort toneelstuk met de titel 'Flessenpost', en wij omlijstten dat spel met het nummer Message in a Bottle van The Police. Dat nummer hadden we in twee stukken geknipt, om zo voor en na het toneelspel te kunnen spelen.

Iris en Amke spelen 'Flessenpost' terwijl de band toekijkt

We hadden twee weken gehad om het nummer in te studeren, dit door de talentenavond die twee weken eerder op De Dyk was georganiseerd en waarvoor we ook meedere nummers moesten oefenen. Gelukkig is het allemaal (met een extra repetitie op de woensdag) gelukt, en hebben we een goed optreden neergezet. Alles klopte, het geluid was goed, en het toneelstuk was ook erg leuk gedaan. Waarschijnlijk ons beste optreden tot nu toe in ons halfjarig bestaan...

Iris zit weer in haar badje terwijl de band het tweede deel speelt

Namens de jury sprak Syb van der Ploeg, die enthousiast was van ons optreden, en in het bijzonder drummer Roman complimenteerde met zijn 'werk'. Ook achteraf kwam Syb nog even naar Roman toe om hem te zeggen dat hij goed had gespeeld.

Syb spreekt namens de jury

Iedereen blij dus, en Gijs kon nog even met zijn 'dubbelganger' op de foto!

De filmpjes van het complete optreden, dus inclusief het toneelstuk en het juryoordeel, vind je hier, een geplakte versie van het complete nummer Message in a Bottle is hier te vinden.
De foto's van het optreden vind je hier.

21 maart Arts eXpression De Harmonie

Talentenavond 2013

Na een intensieve voorbereiding was het op 7 maart zover, de talentenavond van Piter Jelles De Dyk van 2013 kon van start gaan.

De avond werd door ons geopend (als kwartet, Regina had geen rol in dit optreden) met Wake me up when September ends (van Green Day). Een lekker stevig nummer zodat de zaal meteen wakker is. Helaas stond tijdens de eerste twee regels mijn microfoon nog niet open. Verder ging het wel lekker. Het geluid was erg goed, scheelt dat we een goede geluidsman hebben gevonden in de persoon van René de la Porte, de vader van onze bassist Kyle. Roman speelde voor het eerst op zijn nieuwe drumstel, dat ook nog eens helemaal versterkt werd door middel van een zestal microfoons. Zo hoort een drumstel te klinken... Jammer genoeg kan een videocamera dat geluid niet aan, zodat de filmpjes wat minder mooi klinken dan live. Voor de mensen die er niet bij waren, hier staat het filmpje van dit optreden.

Gijs, Roman, Kyle en Michiel tijdens Wake me up when September ends

Het tweede optreden werd verzorgd door Ashton, een zanger uit de eerste klas. Hij zong het nummer I miss you van Beyoncé. Hier is een filmpje te zien.

Na Ashton een bijzondere eend in de bijt, namelijk een circusact in de vorm van Claudia die jongleerde. Het kleurrijke optreden is hier te bekijken.

Bij het vierde optreden mochten wij weer meedoen. Missing Pieces zorgde voor de begeleiding van Sanne, een zangeres uit klas 1a. Zij zong Bubbly van Colby Caillat. Ze was natuurlijk erg zenuwachtig, maar daarvan was na de eerste noten weinig meer te merken. Sorry voor het verkeerde akkoord tijdens de bridge... Naast het debuut van Romans drumstel was er hier ook weer een nieuw instrument, namelijk mijn Ibanez Concord uit 1976. Volledig uit esdoorn opgebouwd een bijzondere ('albino') verschijning. Het optreden van Sanne is hier te zien. Ze won hiermee de tweede prijs.

Gijs, Michiel, Sanne en Kyle  doen Bubbly

Na dit optreden konden we (voor het grootste deel) meteen blijven staan om samen met docent Yde Adema los te barsten in onvervalste rock 'n roll als Yde & the Rocking Pieces. Honey don't van Carl Perkins (hoewel onze versie meer is gebaseerd op de uitvoering van The Beatles) knalde van het podium af. Spektakel, niet in de laatste plaats door het gebruik van die grote staande bas... Het geheel werd nog opgevrolijkt door twee 'cool ladies' die de verleiding om mee te dansen niet konden weerstaan. Kijk hier nog eens naar dit optreden.

Gijs, Yde, twee 'cool ladies' met daarachter Roman, en Michiel (Yde & the Rocking Pieces) tijdens Honey don't

Na de pauze moest de zaal weer even bij de les worden geroepen. Uitermate geschikt hiervoor was het optreden van Krabnormaal. Docent Hans Krabbendam deed vorig jaar ook al mee met de toenmalige schoolband NoParrot, en natuurlijk wilde hij die triomftocht voortzetten door op te treden met Missing Pieces. Een nummer dat past bij zijn vocale mogelijkheden is Oerendhard van Normaal. Bovendien zijn we allebei oud genoeg om de tekst nog helemaal uit het hoofd te kennen 'van vroeger'. De zaal werd eerst opgewarmd door even te oefenen op de 'oehs' en 'ahs', waarna de virtuele BSA werd gestart om luid ronkend het nummer in te leiden. Het publiek deed enthousiast mee. Spectaculair was ook het einde waar Gijs zijn oude akoestische gitaar kapot sloeg (zie de foto's en filmpjes van ons eerste optreden op 8 november 2012 voor de gitaar in actie...). Alles is te zien op dit filmpje.

Gijs, Hans, Kyle en Michiel (Krabnormaal) doen het Oerendhard

Na dit optreden werd het weer tijd voor een dansact. En wat voor een! Dit optreden van Brahim en Michael won de eerste prijs. Zie het filmpje hier.

Het volgende optreden was wel een heel bijzondere. Kyle trad samen met zijn vader op, met hulp van drummer Roman, als 'Kyle en z'n Pappie'. René (de vader dus) speelde gitaar, en zong de lead, terwijl Kyle de bas pakte en de tweede stem zong. Zo weten we nu dus ook dat Kyle erg goed kan zingen! Daar gaan we gebruik van maken... De heren kozen een klassieker, het prachtige Waterloo Sunset van The Kinks. Geniet hier van het filmpje.

Roman, René en Kyle (Kyle en z'n Pappie) spelen Waterloo Sunset

Een oudgediende. Beatboxer Wesley deed vorig jaar mee, en herhaalde min of meer zijn optreden van vorig jaar. Zie hier het filmpje.

Na Wesley was het de beurt aan de band van Gijs, Kyle, Roman en Alex: Mushroom (hoewel een deel van het publiek champignons vertaalde als 'Champions'). Zij spelen op zondag, en schrijven dan eigen nummers. Tijdens deze avond speelden ze zo'n zelfgeschreven nummer, wat hun optreden bijzonder maakte tussen alle covers. Met Rain after a hot Summer Day wonnen ze de derde prijs. Kijk en luister hier naar het optreden.

Alex, Gijs, Roman en Kyle (Mushroom) spelen Rain after a hot Summer Day

Nieuw bij de talentenavonden, maar zo te horen en te zien zeker niet nieuw als performer, was docent Leo Brandsma (Leo B.). Hij vertolkte het lied 'Lieveling' van Frans Duijts, en kreeg het hele publiek mee. Kijk hier maar...

En toen was het einde van de avond alweer aangebroken. De jury ging zich beraden op de uitslag, en Missing Pieces 'vulde de tijd', oftewel, wij traden nog een keer op. Eindelijk mocht ook Regina het podium betreden (nadat ze vorig jaar natuurlijk ook al met I'm not so tough had opgetreden met NoParrot). Zij had gekozen om het nummer Big Girls don't cry van Fergie te gaan zingen. Dat vroeg weer om een akoestische gitaar. Regina kon nog even helemaal los, en dat werd gewaardeerd. Luister en kijk hier...

Gijs, Michiel, Regina, Roman en Kyle tijdens Big Girls don't cry

We hadden nog een paar nummers op reserve voor het geval de jury (net als vorig jaar) meer tijd nodig zou hebben. We hadden nu nog tijd voor Baby one more time van Britney Spears, het nummer dat ook eerder Missing Pieces optredens al afsloot. De akoestische gitaar stond verschrikkelijk hard op de monitor, ik kon mezelf niet horen zingen, maar desondanks ging het lekker. Het nummer zit er zo langzamerhand ook wel goed in natuurlijk. Hier vind je het nummer als filmpje.

Gijs, Roman, Kyle, Regina en Michiel doen Baby one more time

Al met al een prachtige avond met erg goede optredens. Het publiek heeft genoten, helaas was het niet in grote getale aanwezig. Volgend jaar beter? De schoolband (in welke vorm dan ook, Gijs en Regina hebben dan per slot van rekening hun diploma) zal er bij zijn...

Op naar de talentenavond

Nog een kleine week en het is zover, de Talentenavond van Piter Jelles De Dyk van 2013. Vandaag weer gerepeteerd, vier van de vijf nummers gedaan, en die gaan allemaal goed. Met de iPad zijn er een paar filmpjes gemaakt van de repetitie.

Missing Pieces feat. Sanne

Met Sanne hebben we voor het eerst gespeeld. Zij gaat Bubbly zingen, en wij begeleiden haar. Een fragment van het nummer is hier te vinden.

Yde and the Rocking Pieces

Met Yde Adema hebben we voor het eerst samen Honey don't (Carl Perkins of Beatles) gespeeld. Heerlijk om te doen, swingt (live) de pan uit. Dat belooft wat! We treden op als Yde and the Rocking Pieces, en van onze band spelen alleen Gijs, Michiel en Roman mee. Sneak preview kun je hier zien.

Missing Pieces doet Wake me up when September ends

En natuurlijk hebben we ook de nummers die we 'gewoon' als Missing Pieces spelen gerepeteerd. Van Big Girls don't cry (zang Regina) hebben we helaas geen opname, van Wake me up when September ends (zang Michiel) wel. Dat nummer vind je hier.

Binnenkort: Talentenavond PJ De Dyk

Missing Pieces live @ open dag PJ De Dyk

Het heeft even iets langer geduurd voor er een verslagje op deze site kwam, dat had te maken met de grote hoeveelheid media die ik moest verwerken (foto, audio, video).

Gijs, Roman, Kyle, Michiel en Regina tijdens 'Chasing Cars'

Maar goed, op 6 februari konden we dan eindelijk onze akoestische sets gaan spelen, waar we eigenlijk het hele jaar naartoe aan het werken waren. Bij alle nummers die we dit schooljaar gingen spelen hielden we namelijk in het achterhoofd dat we ze misschien ook akoestisch zouden gaan spelen tijdens de open dag. En alle nummers die we hiervoor live hebben gespeeld, zijn ook weer teruggekomen bij dit optreden.

Gijs, Roman, Regina, Kyle en Michiel doen 'Knocking on Heaven's Door'

We speelden deze dag vijf keer een half uur,dus in totaal hebben we twee en een half uur opgetreden. En tussendoor in de pauze om te eten nog staan te jammen. Het zal geen verrassing zijn dat we allemaal gevloerd waren aan het eind... Dat is dan ook te horen op de opnames, die van de avondoptredens klinken allemaal wat matter dan die van de middag...

Gijs, Roman, Regina, Kyle en Michiel spelen 'Losing my Religion'

De nummers van de eerste set (klik op de titels voor een filmpje van het nummer tijdens optreden):

- I'm not so tough. Het nummer van Ilse DeLange. Voor de gelegenheid voorzien van een orgeltje in plaats van de eerder gespeelde pianopartij. Gijs speelde akoestisch, dus ook de solo.

- Creep. Dit nummer (oorspronkelijk van Radiohead) moest natuurlijk worden aangepast. Ik speelde nu piano in plaats van gitaar. Gijs speelde in plaats van de harde elektische gitaarpartij nu akoestisch. Het nummer werd er een beetje melodramatisch van, maar volgens mij erg prettig om naar te luisteren. Om het refrein nog wel wat meer kracht bij te geven zongen Regina en ik nu met Gijs mee.

- One. De klassieker van U2, op het laatste moment toegevoegd in plaats van Wake me up when September ends (die akoestisch toch niet zo goed lukte, gaan we elektrisch doen bij de Talentenavond). Niet veel veranderd ten opzichte van het origineel. Ik improviseerde een klein solootje op mijn '79 Strat.

- Torn. Natalie Imbruglia speelde het nummer zelf ook al eens akoestisch, daarvan is onze uitvoering afgeleid. Gijs mocht zich uitleven met zijn slide aan het eind van het nummer. Hij deed dit op zijn nieuwe Squier Strat.
- Chasing Cars. In de basis gelijk aan de versie die we speelden tijdens ons eerdere optreden. Alleen nu dan met akoestische instrumenten. Gijs op mijn twaalfsnarige Yamaha, ik op de Cort van school.
- Wish you were here. Je zou zeggen dat ik na al die jaren dit nummer zou moeten kennen. Toch ging ik twee keer de mist in omdat ik me de akkoorden niet meer kon herinneren. Zal de leeftijd zo langzamerhand wel zijn? Verder volledig gelijk aan eerdere uitvoeringen. Gelukkig is de versie die op YouTube te zien is, net een redelijk goed gelukte...

Gijs wacht op zijn solo tijdens 'Torn'

De tweede set (ook hier zijn de titels aan te klikken voor een filmpje):
- Use somebody. Kyle achter de piano, ik op de (akoestische Ibanez) bas. Het hardere stuk (als Kings of Leon) komt akoestisch wat minder uit de verf.
- Wonderwall. Al heel vaak gedaan, maar toch verveelt deze niet. Akoestisch zeker niet minder dan elektrisch. En voor de verandering ging elke keer de tekst nog goed ook!
- Knocking on Heaven's Door. Lekker een beetje pingelen op de Tele, en daarnaast nog een echte solo ook. Gijs hield zich bezig met de zang, dus ik kon me dit keer helemaal concentreren op de solo's. De tekst een beetje aangepast, zoals Dylan het live deed met The Band in 1974.

- Under the Bridge. Hadden we niet moeten doen. Leuk gitaarstukje enzo, maar ja, de zang... Gijs zong het nummer eerst tijdens de repetities. Maar hij haalde de noten niet. Toen ging ik het nummer zingen met Regina als achtergrondzangeres. Maar omdat ik aan het eind de noten ook niet haalde, ging Regina de lead zingen. Zij had echter het idee om de refreinen anders te zingen dan de Chili Peppers zelf. Met als resultaat dat we daar weer niet samen konden zingen. Dat is live dus goed te horen, Regina schakelt na een regel over op de normale zanglijn. Oftewel één keer gedaan, maar niet weer... Ik heb dan ook geen filmpje van dit nummer op YouTube geplaatst.
- Losing my Religion. Natuurlijk mocht dit nummer niet ontbreken. Toen ik de eerste keer hoorde dat we akoestisch zouden moeten spelen, had ik direct dit nummer in het hoofd, en hiervoor had ik ook de mandoline aangeschaft. De eerste keer stond de toneknop helemaal dichtgedraaid, de tweede keer was het wel goed (deze versie is te zien via de link). De mandoline blijft ook positieve reacties uit het publiek oproepen. Twee dames zeiden direct 'oh, leuk' toen de mandoline tevoorschijn kwam...
- Baby one more time. Er rust een vloek op dit nummer. Elke keer dat we het spelen gaat het hartstikke goed, lekker catchy ritme, enzovoort. Maar opnames op de video mislukken vrijwel elke keer. Tijdens het kerstgala stond het niet op video, en ook nu hebben we het nummer drie keer gespeeld, en twee keer viel het net buiten de opname (de opname achter de link is dan dus ook het enige filmpje). Ook de audio-opnames zijn maar twee keer gelukt. Maar blijft een favoriet.

Nog een keer de band:

MISSING PIECES is:

Regina (zang, keyboard)

Gijs (zang, gitaar)

Michiel (zang, gitaar, bas, mandoline, keyboard)

Kyle (bas, keyboard)

Roman (drums)