Het einde van NoParrot? PJ Cultuuravond!

En na de talentenavond zou het doek vallen voor NoParrot. Voor iedereen een leeg gevoel, maar een beetje onvermijdelijk. Rutger en Merwin zijn nog bezig geweest met de organisatie van een openluchtconcert op het plein, maar dat is niet gelukt. Alle bandleden (behalve ik natuurlijk) zaten ook met de aankomende examens, en daarna wilden ze genieten van een welverdiende vakantie.

Tot dan op 21 mei een telefoontje kwam van Ed van Dijk, organisator van de Piter Jelles Cultuuravond. Of ik misschien nog wat kon regelen vanuit De Dyk voor deze avond (31 mei 2012). Een en ander was eerder met een collega misgegaan, en nu was die avond al over anderhalve week, en was er nog geen afvaardiging van De Dyk. Ik zegde toe de bandleden te polsen of zij konden en het zagen zitten... Gelukkig konden ze allemaal, en hadden ze er ook wel zin in...

Ik stelde voor om het nummer I'm yours van Jason Mraz te doen, zoals dit nummer ook was gespeeld op de talentenavond. Alleen dan met de volledige band erachter. Dat betekende dus wel dat we Lotte moesten vragen of zij ook mee wilde doen. Ook zij kon en wilde, zodat NoParrot voor één keer uit zes bandleden bestond (en de cirkel weer rond was, Lotte was in het begin bij de band, en nu ook aan het eind). In de oefenruimte kwamen we er al vlot achter dat het nummer nog iets meer een reggae-smaakje kon hebben dan tijdens de talentenavond.

We hadden op de avond 10 minuten te vullen, dus was het de bedoeling dat Rutger weer zou drummen bij een bestaand nummer. Helaas bleek op de avond zelf dat de geluidsman niets kon met het muziekbestandje. Kort voor het optreden hebben we besloten dat Martijn, Merwin en Rutger een korte jam zouden brengen als tweede nummer.

De cultuuravond vond plaats in het WTC. Best een aardige zaal, maar niet erg sfeervol voor optredens van bandjes en zo. Ook een klein podium, en een haperende geluidsinstallatie zorgden ervoor dat verbetering volgend jaar mogelijk is. Verder was het een geslaagde avond, waar het niveau van de artiesten erg hoog lag. Wij hadden dan ook geen schijn van kans op een prijs, maar daar ging het ons ook niet om. We hadden op een waardige manier afscheid kunnen nemen.

De beide optredens zijn gefilmd. I'm yours vind je hier, de jam hier.

 De laatste keer NoParrot (Martijn, Merwin, Lotte, Rutger, Dominiek en Michiel)

Jamsessie (Martijn, Merwin en Rutger)

Talentenavond De Dyk 22 maart 2012

Op 22 maart kon de eerste talentenavond op De Dyk van start gaan. Hiervoor waren we al ruim een jaar aan het repeteren! Natuurlijk kwamen de aanmeldingen voor deelname pas laat op gang, wat betekende dat we her en der op het laatste moment nog moesten repeteren. Alles kwam sowieso nog even op losse schroeven te staan toen Rutger in december besloot te stoppen met de band. Gelukkig hebben we hem voor de talentenavond kunnen overhalen terug te komen.

De bedoeling was dus dat we als band zouden optreden als openingsact, rond de pauzes en tijdens het juryberaad. Daarnaast zouden we de begeleiding gaan verzorgen van zangers en zangeressen of muzikanten die optreden. Zo wilde ik voorkomen dat we weer slechte opnames van het internet als achtergrond zouden krijgen. Een live-band is toch veel leuker (beetje geïnspireerd door The Voice of Holland, waaraan tijdens het eerste seizoen onze collega Shemsi meedeed)...

De avond werd zoals gepland door ons geopend met het nummer Can't Stop van Red Hot Chili Peppers. Het leek ons wel leuk om het intro wat langer en spannender te maken. Dit kwam niet helemaal uit de verf, maar het publiek kreeg zo in ieder geval de kans te gaan zitten. Dit was overigens de eerste keer dat Dominiek de achtergrondzang (normaalgesproken van John Frusciante) deed. Dat maakte het nummer wel af. Jammer dat de geluidsman tijdens de eerste regel tekst mijn microfoon nog uit had staan... Hier is het optreden te zien.

Merwin en Michiel tijdens Can't Stop

Daarna konden we als begeleidingsband aan het werk. Regina wilde graag het nummer I'm not so tough van Ilse DeLange zingen. 'De jongens' hadden niet zoveel zin in dat nummer, en dat is te horen. Overigens is ook te horen dat we pas een dag van tevoren voor het eerst konden oefenen. Ik had achteraf gezien beter een electrische gitaar kunnen pakken dan mijn eerst rondzingende akoestische Yamaha, maar ik dacht dat dit goed zou passen. Misschien kunnen we dit nummer nog eens fatsoenlijk spelen met een nieuwe schoolband, waarvan Regina hoogstwaarschijnlijk deel zal uitmaken. De uitvoering van deze avond is hier te horen.

Regina, Martijn, Merwin, Michiel en Rutger tijdens I'm not so tough

Rutger trad ook als solo-artiest op. Hij drumde bij het Rondo alla Turca van Mozart. Dat klonk erg leuk, en hij won er uiteindelijk de eerste prijs mee. Hij kon helaas de monitorboxen niet horen, dus moest het een beetje op gevoel. Knap om er dan toch nog een talentenavond mee te winnen! Hier is Rutger te horen en te zien.

Rutger drumt bij het Rondo alla Turca van Mozart

De rest van de tijd voor de pauze hadden we rust. Na de pauze openden we met F*cking Perfect van Pink. Een 'gouwe ouwe' voor ons. Voor Dominiek was het prettig om eindelijk te horen wat ze zong door de monitoren. Ik maakte gebruik van de loopplanken die aan het podium waren vastgemaakt om een stukje het publiek in te lopen. Martijn zou het zelfde doen tijdens zijn solo, maar hij was bang problemen te krijgen met de concentratie op zijn solo, dus hij bleef op de 'vaste wal'. Zie en hoor het nummer hier.

Martijn, Merwin, Dominiek en Michiel tijdens F*cking Perfect

Het volgende nummer waarmee we op het podium stonden, was als begeleidingsband van gitarist Gijs. Hij wilde wel graag het nummer Wonderwall van Oasis doen. Ik besloot het nummer te zingen, Merwin verzorgde de baspartij en Rutger de drums. Martijn en Dominiek bleven dit keer aan de kant staan. Hier zijn we te horen en te zien. Mogelijk zal ook dit nummer terugkeren in de nieuwe schoolband, omdat ook Gijs waarschijnlijk deel zal gaan uitmaken van die nieuwe band.

Rutger, Gijs en Merwin tijdens Wonderwall

Een andere afsplitsing van de band was de gelegenheidsformatie van Martijn, Dominiek, Lotte (die in het begin onze toetseniste zou worden, maar nu zong) en gitariste Therza. Zij brachten het nummer I'm yours van Jason Mraz in een akoestische versie, tweestemmig gezongen. Met deze uitvoering wonnen ze de tweede prijs van de avond. Geniet hier van dit nummer.

Dominiek, Martijn, Lotte en Therza tijdens I'm yours

De laatste deelnemer van de avond was DD-Top met Sharp dressed Man, oftewel Hans Krabbendam (collega docent) en ik als ZZ-Top, met NoParrot als begeleidingsband, en twee vrouwelijke collega's als 'groupies'. De zang klonk voor geen meter, mijn microfoon stond in het begin uit, we waren de tekst kwijt, enzovoort. Maar het totaalplaatje was wel leuk. Gehuld in lange, grijze baarden stonden we daar te 'swingen'. Ik playbackte de bas op mijn Egmond bas, Merwin speelde de echte baspartij. Martijn leende voor dit nummer mijn zwarte '89 MIJ Fender Stratocaster, omdat hij een afwijkende stemming gebruikte, en niet snel genoeg zijn Les Paul kon omstemmen. Kijk en huiver hier voor het optreden.

DD-Top met 'groupies' tijdens Sharp dressed Man

Toen was het tijd voor de jury om zich terug te trekken voor beraad. Wij dachten die tijd met een nummer wel vol te kunnen spelen. We hadden lekker makkelijk Wheels van Foo Fighters ingepland. Mijn gitaar klonk voor geen meter, maar goed, het was toch om de tijd vol te maken. Helaas had de jury meer tijd nodig dan wij, zodat het publiek alsnog moest wachten. Het optreden zie je hier.

Merwin, Martijn, Michiel en Dominiek tijdens Wheels

Natuurlijk waren er deze avond meer deelnemers, maar omdat dit blog gaat over de schoolband behandel ik deze acts hier niet uitgebreid. Naast de acht genoemde optredens, trad beatboxer Wesley op, jongleerde Claudia, danste Brahim freestyle, dansten Jessie en Esmëe op een nummer van Abba en speelde Mariëlle een medley van drie nummers op de piano... Al met al voor een eerste talentenavond op deze nieuwe school een best succesvolle avond.

 Prijsuitreiking

DD-Top: Hans Krabbendam, Martijn, Merwin, Rutger en Michiel

Op naar de Talentenavond 2012

De reden voor het oprichten van een schoolband was vooral om op talentenavonden een band kant en klaar te hebben om op te treden en om andere artiesten te begeleiden.

Op PJ Nijlân hadden we in 2007 de talentenavond nieuw leven ingeblazen. Leerlingen en personeel traden op. Zelf opende ik die avond (3 april 2007) met drie leerlingen (Germ Henk, Ronald en Stasiu) met Smells like Teen Spirit van Nirvana (hier te zien). We konden pas een dag van tevoren voor het eerst samen spelen, en 's middags tijdens de generale repetitie kon Ronald pas voor het eerst meezingen. En dat is helaas heel goed te horen...

Smells like Teen Spirit (v.l.n.r. Michiel, Ronald, Stasiu, Germ Henk)

In 2008 keerden we met dezelfde band terug om opnieuw de avond te openen, al waren alle oorspronkelijke bandleden op dat moment al oud-leerlingen. Dit keer hadden we meerdere keren geoefend, nam ik de zang voor mijn rekening, en hadden we de band uitgebreid met twee achtergrondzangeressen: Laila en Fleur. Het optreden met Another Brick in the Wall van Pink Floyd heb ik helaas niet beschikbaar als filmpje. Een compilatie van repetities wel, deze zijn hier te zien.

Another Brick in the Wall (v.l.n.r. Germ Henk, Michiel, Stasiu, Ronald, Fleur, Laila)

Tijdens die zelfde talentenavond van 12 februari 2008 speelde ik met een andere band het nummer Damclub Hooligan van De Heideroosjes. Folkert en Gregor speelden gitaar, Gerrit Douwe drumde. Ik nam ook hier de bas en de zang voor mijn rekening. De jongens wilden wel een spectaculair podium. De nieuwe school werd aan de andere kant van de straat gebouwd, dus daar werden twee hekken geregeld om de 'hooligans' in toom te houden. Hierop werden spandoeken gehangen met daarop 'Damclub Ons Steentje'. Natuurlijk hebben we ook de kleding aangepast, beetje punk... Na de pauze van de talentenavond zorgde ons optreden ervoor dat iedereen in elk geval wist dat het weer begon...

Damclub Hooligan (v.l.n.r. Gregor, Michiel, Gerrit Douwe, Folkert)

In 2009 hebben we een jaar de talentenavond niet georganiseerd omdat het druk genoeg was op de nieuwe locatie van de school (onder de nieuwe naam PJ YnSicht). Het jaar daarop vond ik het wel weer tijd worden. Op deze talentenavond heb ik met verschillende groepen leerlingen gespeeld. Belangrijkste was de band die we 'Bo & Conno' noemden. Omdat we geen drummer hadden, besloten we er een akoestisch optreden van te maken. We hadden de luxe van twee geweldige zangeressen die ook tweestemmig konden zingen, Arita en Hannah. Sjorick speelde tijdens het eerste nummer, Hallelujah van Leonard Cohen, op mijn twaalfsnarige Yamaha, ik had mijn akoestische Ibanez bas in handen. Bonno was niet te zien, tot we halverwege het nummer bij een solo uitkwamen. Het podium werd donker, er was alleen nog een spot aan die werd gericht op de balustrade boven het podium, waar Bonno met zijn Epiphone SG stond. Na dit nummer kwam Bonno naar beneden om de twaalfsnaar over te nemen van Sjorick, en met z'n vieren brachten we More than Words van Extreme. De filmpjes van Hallelujah en More than Words staan op YouTube (klik op de titels).

 Hallelujah (v.l.n.r. Michiel, Sjorick, Arita, Hannah)

More than Words (v.l.n.r. Michiel, Arita, Hannah, Bonno)

Toen we dus in 2010-2011 begonnen met PJ De Dyk, was het duidelijk dat de traditie van de talentenavonden mee moest worden genomen. In het eerste jaar was er echter zoveel dat geregeld en bedacht moest worden, dat een talentenavond er even niet mee bij kon worden gedaan. Het jaar daarop zou het anders gaan...

De open dag van De Dyk van 2012

Natuurlijk was er ook het voorjaar van 2012 weer een open dag op school (22 februari 2012 om precies te zijn). Dat betekende dus weer een kans om op te treden. Dezelfde afspraak als een jaar eerder gold; elk uur even spelen. Maar er was aangegeven dat we elk uur tien minuten kregen om te spelen. En in tien minuten kunnen we twee nummers doen in plaats van één. Dat bood dus mogelijkheden.

We hadden flink wat nummers om uit te kiezen, maar een week voor de open dag kwam Rutger met het nummer Never Die van Creed. Na een paar keer oefenen besloten we deze te spelen, elk uur gevolgd door F*cking Perfect van Pink. Tijdens de open dag zelf merkten we al snel dat dat gaat vervelen, elk uur dezelfde nummers. We zijn dus wat gaan afwisselen met andere nummers als Can't Stop en Wheels.

Tijdens de pauze in de open dag voor het avondeten hebben we nog  Killing in the Name van Rage against the Machine en Smeels like Teen Spirit van Nirvana gespeeld.

Klik op de titels hieronder om een aantal filmpjes van ons optreden te zien:
Never Die
F*cking Perfect
Wheels
Killing in the Name

Op de filmpjes is te zien dat Martijn ondertussen een nieuwe gitaar heeft, een Gibson Les Paul Studio, en dat ook mijn arsenaal is uitgebreid met een Squier Classic Vibe Telecaster en een Fender Stratocaster XII. Omdat de '79 Strat hard aan onderhoud toe was, deed deze dienst als backup (en ik heb haar gebruikt voor de solo in Can't Stop).

Achteraf hoorden we dat veel mensen last hadden gehad van het volume van ons spel. Op de open dag van 2013 mag de schoolband (dat zal dan de nieuwe band worden) niet meer zo hard spelen. Dat zal een akoestisch concert moeten worden...

 Never Die (v.l.n.r. Michiel, Dominiek, Rutger, Merwin, Martijn)

 F*cking Perfect (v.l.n.r. Michiel, Dominiek, Martijn)

 Never Die (v.l.n.r. Michiel, Dominiek, Rutger, Merwin, Martijn)

Can't Stop (v.l.n.r. Michiel, Rutger, Merwin, Martijn)

Drie Parrots en het goede doel

Een jaarlijkse traditie op De Dyk is dat er kort voor de kerstvakantie geld wordt opgehaald voor een goed doel. Kerst 2011 waren het twee doelen; Serious Request voor de onderbouw en KWF voor de bovenbouw.

Martijn, Merwin en Rutger besloten een jamsessie te houden tijdens de pauze om zo geld op te halen. Een impressie van hun optreden is hier en hier te zien. Ik weet niet meer precies hoeveel ze hebben opgehaald, maar het was best een aardig bedrag.

NoParrot krijgt vorm

Drummer Rutger kwam met de naam NoParrot. Oorspronkelijk meer als No Parrots, en aangepast tot NoParrot. Na ons eerste optreden begon NoParrot ook wat meer een echte band te worden. Elke vrijdagmiddag (bijna dan) speelden we tussen drie en vijf (soms half zes) in onze bandruimte. Natuurlijk is het eerst aftasten. Beetje onwennig misschien ook om buiten de lessen om 'iets leuks' te doen met een leraar... En dan een repertoire opbouwen.

In ieder geval was de vaste bezetting nu geworden:

Dominiek Bokma - zang
Martijn Antonides  - lead gitaar
Michiel Frankot - gitaar en zang
Merwin Wijnstok - bas
Rutger Boonstra - drums

Tja, en dan nummers kiezen en spelen. Wat een probleempje was, is dat gitaristen vaak muziek leuk vinden die voor zangers, en al helemaal voor zangeressen, niet makkelijk zijn (bassisten en drummers zijn niet veel beter). Dominiek moest regelmatig nummers zingen die oorspronkelijk door een man waren gezongen. Toen ze het niet zag zitten om bijvoorbeeld Can't stop van Red Hot Chili Peppers te spelen, ben ik maar die zangpartijen voor mijn rekening gaan nemen. In het begin lag Rutger constant in een deuk zodra ik begon te zingen, maar het wende al snel...

Aan het eind van schooljaar 2010-2011 heb ik een repetitie opgenomen op mijn oude 'reel-to-reel' bandrecorder. Ons repertoire bestond toen uit:
- Next to me (Ilse DeLange, zang Dominiek)
- Wheels (Foo Fighters, zang Dominiek)
- Can't Stop (Red Hot Chili Peppers, zang Michiel)
- Animals (Nickelback, zang Dominiek)
- The Sound of Muzak (Porcupine Tree, zang Dominiek)
- This Afternoon (Nickelback, zang Dominiek)
- F*cking Perfect (Pink, zang Dominiek)
- Sharp dressed Man (ZZ-Top, zang Michiel)

Hierbij moet ik wel zeggen dat we The Sound of Muzak maar één keer helemaal hebben gespeeld, de andere keren hield het op bij de solo. Dit had niets te maken met de kwaliteiten van sologitarist Martijn, maar alles met mijn vingers, die weigerden het 'tokkeltje' tijdens de solo fatsoenlijk te spelen...

Tijdens de opname van Sharp dressed Man kwam mijn collega Hans Krabbendam overigens binnen, die spontaan besloot mee te zingen. Er is dus een versie met twee zangers. Fraai was het niet, leuk wel!

 Martijn en Rutger

 Michiel en Martijn

 Dominiek en Merwin

Hans Krabbendam en Michiel

Het eerste optreden: Open dag PJ De Dyk 2011

Vrij vlot nadat we konden beginnen met repeteren, kregen we de kans voor het eerst op te treden. Tijdens de open dag van de school zouden we elk uur een nummer kunnen spelen. Dus minimaal één nummer moesten we instuderen in de drie weken die we hadden. Zangeres Ella kwam met het voorstel om Next to me van Ilse DeLange te spelen. De heren in de band gingen met tegenzin akkoord, maar kwamen met een aanvulling. We zouden het ene uur Next to me spelen, om het andere uur Wheels van Foo Fighters te doen. Bij dit tweede nummer zou Ella niet meedoen. Ella was sowieso niet vaak aanwezig tijdens de repetities, wat het ook al lastig maakte om nummers in te studeren.

Op de balustrade van de eerste verdieping van De Dyk, voor onze bandruimte, stelden we de instrumenten op, en gingen we op 9 februari 2011 eerst even inspelen. Al snel regende het klachten over het volume. De versterkers konden natuurlijk wel zachter, maar het drumstel leverde problemen op. Of eigenlijk Rutger, die vrij hard speelt. Met kussentjes uit het dramalokaal werden de drums nog een beetje gedempt, waarna iedereen zich er maar bij neer moest leggen dat elk uur vijf minuten 'verloren'zouden gaan...

We begonnen met Next to me. Dit was voor mij de eerste keer dat ik het nummer hoorde met twee zangeressen. Leuke klank! Ik vond het ook leuk om mijn twaalfsnarige akoestische Yamaha (met schroefelementje) te kunnen gebruiken. Martijn gebruikte mijn Suzuki Les Paul.

Een uur later Wheels. Ging ook prima. Nu kon ik mijn '79 Fender Stratocaster gebruiken. We merkten wel dat het gebrek aan monitoren een handicap vormde.

Bij een latere uitvoering van Next to me was Ella niet aanwezig, waardoor Dominiek de zang alleen moest doen. Dat kon ze.

Al met al erg leuk om te doen, en voor de meeste bandleden de vuurdoop voor wat betreft het spelen voor publiek.

Tijdens de open dag van 9 februari 2011. V.l.n.r. Dominiek, Ella, Michiel, Martijn, Merwin en Rutger.

Het ontstaan van NoParrot

Al toen we bezig waren met het vormgeven van de nieuwe school Piter Jelles De Dyk wist ik dat er een schoolband moest gaan komen. Hoe en wat was nog niet helemaal duidelijk, wel dat er van Piter Jelles Junior wat instrumenten zouden blijven staan. Daarbij zat ook een drumstel, iets wat ik eerder op Piter Jelles Nijlân en YnSicht had gemist. De basis was er dus min of meer.

Het schooljaar 2010-2011 was het eerste van Piter Jelles De Dyk. Ik werd mentor van klas 3a. Al in de eerste week werd duidelijk dat er een behoorlijke groep muzikanten in die klas zat. Tijdens de eerste bijeenkomst had ik al gesproken met drummer Rutger, tijdens de latere kennismaking met de rest van de klas bleek er nog een (minder ervaren) drummer rond te lopen, naast gitarist Martijn en bassist Merwin. Met mijzelf als tweede gitarist hadden we een basisband bij elkaar.

In de maanden daarna hebben we het uitgebreid gehad over hoe we met deze band muziek konden gaan maken. Een ruimte voor een band stond (begrijpelijkerwijs) onderaan de lijst van prioriteiten binnen de nieuwe school, maar in december begon het er op te lijken dat we een prachtige ruimte zouden krijgen, centraal in de school, met meer dan voldoende ruimte voor een band om te repeteren. Bovendien kon alles blijven staan omdat de ruimte alleen gebruikt zou worden als bandruimte. In januari 2011 konden we de ruimte gebruiken.

Ondertussen was de band uitgebreid met meer mensen; twee zangeressen, Dominiek en Ella, hadden zich gemeld, en toetseniste Lotte wilde ook wel meedoen. Even heb ik overwogen om de band te splitsen in twee bands (met de tweede drummer uit mijn mentorgroep), maar omdat onze buurschool De Brêge nogal wat lawaai meekreeg van onze repetities, werd de bandtijd beperkt tot de vrijdagmiddag. In die tijd konden niet twee bands spelen.

Lotte merkte al snel dat de muziekstijl niet aansloot bij haar smaak, en dat ze met de apparatuur binnen de school niet boven het drumstel kon uitkomen. Ze besloot de band weer te verlaten. De band (die nog geen naam had) ging dus nummers instuderen met zes man.

De band in de nieuwe ruimte, 28 januari 2011. V.l.n.r. Michiel (gitaar), Rutger (drums), Roel (tweede drummer), Merwin (bas) en Martijn (gitaar)