Naar De Koperen Tuin

Zaterdag 18 oktober spelen we (met uitbreiding in de vorm van oud-bandleden Regina en Gijs) op een (besloten) feestje in restaurant De Koperen Tuin. Gister (donderdag 16 oktober) hebben we daarvoor nog maar even extra gerepeteerd in de Popbunker...

Diploma-uitreiking

Gelukkig wilde de organisatie van de diploma-uitreiking ook dit jaar graag gebruik maken van de diensten van de schoolband. We gingen weer net als vorig jaar spelen terwijl de zaal vol stroomde. Zo kwamen de bezoekers niet binnen in een 'kille' stille sporthal, maar was er in ieder geval alvast wat gezelligheid. We hadden alvast een nummer bedacht voor het geval we net als vorig jaar zouden spelen tijdens de binnenkomst van de geslaagden (toen speelden we Electric), maar uiteindelijk besloot de organisatie daarvoor het nummer Tsunami te kiezen, wat natuurlijk dé hit was tijdens het laatste schooljaar, vooral tijdens Serious Request hier in Leeuwarden. Het nummer dat we hadden gekozen voor bij de binnenkomst was Song no 2 van Blur. Een nummer van 2 minuten, dus die paste ook prima aan het eind van onze set.
We openden de avond met Get Lucky, lekker swingend en al vaak gespeeld, dus geen probleem. Behalve dan dat mijn gitaar nog op 'stemstand' stond en er dus even geen geluid uit kwam, en dat Sanne haar microfoon uit had gezet, en dus ook even geen geluid had...Ach ja, kan gebeuren..

Nieuw (voor ons in ieder geval) was One Way or Another van Blondie. Voor de huidige leerlingen vooral bekend van One Direction. Ging best aardig, al was ik niet tevreden over het geluid uit mijn Tele...

Ergens in de loop van het schooljaar hoorde ik een leerling uit het vierde leerjaar zingend op de gang lopen. Ik zei hem dat hij mee moest doen met de talentenavond, maar die was net achter de rug, en een volgende zou hij niet meer als leerling meemaken. Ik stelde voor dat hij dan een nummer met ons zou zingen tijdens de diploma-uitreiking. Vandaar dat Hessel voor het derde nummer met ons het podium beklom. Ook oud-bandlid Gijs deed mee. Dit omdat ik niet de pianopartij en de gitaarpartij tegelijk kon spelen. En een solo leek ons wel leuk. Hessel kreeg de zang alleen niet helemaal voor elkaar, maar samen met Sanne ging het prima.

'Gouwe ouwe' Angels was het volgende nummer. Blijft een favoriet. Begin van de solo ging niet helemaal als gepland, maar verder geen probleem.

Dan hadden we Gijs nog een keer nodig. Ordinary Love van U2 vroeg ook om een combi van gitaar en piano... Het nummer lag Sanne erg goed, en ook de rest kon er goed mee uit de voeten. Leuk nummer wat wel vaker op de setlist zal terechtkomen.

Dan de première van ons eigen nummer, Party all Night (It's alright). We kenden dit nummer ondertussen goed genoeg, en hadden er genoeg vertrouwen in dat het wel zou aanslaan bij het publiek, dat we het op de setlist zetten. Paar kleine missers, maar het nummer werd enthousiast ontvangen. Luister alleen al naar het applaus aan het eind. Ook kregen we achteraf veel positieve geluiden te horen.

En dan de uitsmijter, Song No 2. Oorspronkelijk zou Sanne het nummer gaan zingen, maar Kyle kon de verleiding niet weerstaan.mee te zingen, en de lead te delen met Sanne. Zelfs Gijs, die ook weer mee 'mocht' doen, zingt een stukje mee. Dit nummer was ook het debuut van de Fender Telecaster Cabronita.

Al met al weer een leuk optreden, op naar volgend jaar (waar we dan meteen afscheid zullen moeten nemen van Kyle en Roman die als het goed is dan hun diploma krijgen...).

Missing Pieces in de studio

De vrijdag na de talentenavond zaten we bij elkaar in de bandruimte, en vroegen we ons af wat we nu zouden gaan doen. Er was geen optreden meer gepland vóór de diploma-uitreiking (en dat was ook nog niet zeker). Dus nieuwe nummers instuderen had geen haast. De 'oude' nummers nog maar weer opnieuw spelen was ook niet erg zinvol.

Bandcoach Martijn kwam met het idee om dan maar eigen  nummers te gaan schrijven. Hij ging even roken, en liet ons achter met de opdracht om de basis van een nummer te bedenken.

Kyle had een basloopje bedacht wat hij liet horen. Ik speelde daar met lichte distortion een paar akkoorden overheen, en het klonk ineens als een nummer van de Rolling Stones. Roman zette er een beat onder, en de basis was er. Toen Martijn terug kwam, konden we hem dus een beginnetje laten horen. Ik speelde de gitaarpartij ook een keer met delay en zonder distortion, en ineens was het meer een disconummer geworden. Martijn probeerde Sanne zo ver te krijgen dat ze een zanglijn ging improviseren, met een even vlot bedachte regel tekst wat iets was als 'Party all night and have a lot of fun'. Dat ging nog niet zo makkelijk...

We maakten een eerste opname zonder zang, ik zou eens kijken of ik een tekst kon bedenken.

Een volgende repetitie had ik een tekst bedacht, gebaseerd op een idee waarover Kyle en ik aan het brainstormen waren geweest. Kyle was namelijk net met de klas in Londen geweest, en ik vroeg of hij daar geen inspiratie voor een tekst had opgedaan. Dat bleek niet het geval, maar we kwamen wel uit op een verhaal over een meisje dat eerst wordt genegeerd in de klas, in London wordt gezien, maar ook wordt misbruikt, dat vervolgens thuis volledig doordraait, en het uitgaansleven induikt. Hij leven wordt een nachtmerrie, en uiteindelijk zijn er twee eindes mogelijk: ze wordt door haar familie gered en het loopt goed af (Welcome home), of ze overleeft haar uitspattingen niet en sterft op straat (I’m gone).

Het nummer dat we de vorige keer hadden geschreven moest het nummer worden dat de tijd weergeeft dat ze helemaal losgaat. Party all Night (it's alright) heeft als basis min of meer de zin die Martijn had bedacht, maar daaromheen wordt het verhaal vertelt van veel drinken, met verschillende mannen meegaan en 'bruises and headaches' als getuigen van een wilde nacht. Misschien niet een tekst om te laten zingen door een meisje van 14, maar Sanne zingt nou eenmaal de rol van het meisje.

Ik had thuis al een demo opgenomen door de tekst in te zingen op de instrumentale versie van de laatste repetitie, dus we konden meteen aan het werk. Als eerste verdween de delay van de gitaar, die werd clean.

Het nummer ontwikkelde zich langzaam maar zeker, mede door tips van Martijn. De drumpartij werd strakker, de baspartij tijdens het couplet simpeler, de gitaar meer funky, er kwam een achtergrondkoortje en een bridge met 'wa-whow'. Het begon steeds meer te swingen.

Aangestoken door dit succes, gingen we verder met meer nummers uit de 'rockopera' zoals we het geheel gingen noemen.

We besloten een aantal nummer te gaan jammen. Kyle had meestal wel een basloopje of een gitaarakkoordenschema, waar we dan mee aan de slag gingen. Zo is vrij vlot de basis gelegd voor London en voor Nightmare. Ik had een hele serie teksten geschreven, dus meestal improviseerde ik de zang erbij.

Twee nummers zijn anders ontstaan. Welcome home had ik al min of meer in het hoofd toen ik de tekst schreef, en de bijpassende pianopartij heb ik in de bandruimte bedacht. Het nummer Poor Girl (deels oorspronkelijk als tekst voor een ander nummer:  Poor Boy) heb ik thuis bedacht met de gitaar, en heb ik meteen als demo opgenomen met gitaar, bas, keyboard-drums en zang.

De volledige rockopera bestond nu uit:

- Poor Girl

- London

- Party all Night (it's alright)

- Nightmare

- Welcome home

- I'm gone

We zijn in de weken daarna eigenlijk vooral bezig geweest Party all Night en Welcome home verder uit te werken tot complete kant en klare nummers. Dit met in het achterhoofd dat we op D'Drive een studio-opname zouden gaan maken, waar we een of twee nummers zouden kunnen opnemen.

Op 10 juni fietsten we met z'n allen naar het bedrijventerrein De Hemrik om daar bij D'Drive tussen 15 en 22 uur een nummer op te nemen, compleet met overdubs. Omar, een cursist van de opleiding 'sounddesign' was onze producer.

De eerste uren waren we bezig met het opbouwen van drumstel, en alle instrumenten voorzien van microfoons. Ook moest elke microfoon en 'direct input' goed klinken en afgeregeld worden.

Daarna gingen we het nummer, we hadden gekozen voor Party all Night (It's alright), spelen. Ik had twee gitaren meegenomen. Ik was van plan de nieuwe Tele (Classic series) te gebruiken, maar had als backup mijn '79 Strat mee. Ik speelde over een Vox buizenversterker. Maar bij het bepalen van het geluid bleek de Tele niet bij het nummer te passen, terwijl de Strat dat wel deed. Vandaar dat op dit nummer toch die gitaar te horen is, terwijl in de oefenruimte en live ik toch meestal mijn Tele gebruik.

We hebben het nummer daarna verschillende keren geprobeerd te spelen met de metronoom, maar dat bleek niet te lukken. Omdat Roman van zichzelf wel aardig 'tempo-vast' is, hebben we het maar zonder gedaan. Dat betekende wel dat we niet van elke take het beste instrument konden nemen en die samenvoegen, maar dat we allemaal tegelijk een goede take moesten spelen. Na een stuk of tien (of misschien nog wel een paar meer) takes hadden we er een waarover we tevreden waren. Dit waren kale takes, dus met alleen drums, bas, gitaar en lead vocals. Deze opnames klonken al veel beter dan we met de iPad in de oefenruimtes hadden opgenomen.

Volgende stap was het opnemen van overdubs. Zo heeft Sanne haar zangpartij helemaal opnieuw ingezongen om vervolgens de refreinen nog een keer te doen. Daarna hebben we met z'n drieën (Sanne, Kyle en ik) de backing vocals ingezongen. Eerst de 'It's alright' en daarna de 'Wa-wow'. Toen we daar tevreden over waren, heb ik een tweede stem gezongen onder het refrein en het eind.

Omdat het nummer een disco-vibe mee had gekregen, wilde ik handclaps op de eerste tel van het couplet, en op elke tel tijdens het refrein hebben. Deze hebben we met z'n vieren rond een microfoon opgenomen.

En toen leek het nummer klaar, en ging producer Omar even een sigaretje roken. Wij gingen luisteren wat we hadden. Tijdens het luisteren zong Sanne een tweede stem onder het laatste couplet. Dit klonk zo goed, dat we Omar even terug hebben geroepen om alsnog die tweede stem eronder te zetten.

Hierna ging Omar aan het werk, om twee weken later het resultaat af te leveren. Met de filmpjes die ik had gemaakt tijdens de opnames heb ik een clip gemaakt, die vervolgens op YouTube is gezet. Het nummer klinkt erg leuk, we gaan zeker eens vaker de studio in. Er liggen nog genoeg nummers...