De vrijdag
na de talentenavond zaten we bij elkaar in de bandruimte, en vroegen we ons af
wat we nu zouden gaan doen. Er was geen optreden meer gepland vóór de
diploma-uitreiking (en dat was ook nog niet zeker). Dus nieuwe nummers
instuderen had geen haast. De 'oude' nummers nog maar weer opnieuw spelen was
ook niet erg zinvol.
Bandcoach Martijn kwam met het idee om dan maar eigen nummers te gaan schrijven. Hij ging even
roken, en liet ons achter met de opdracht om de basis van een nummer te
bedenken.
Kyle had een
basloopje bedacht wat hij liet horen. Ik speelde daar met lichte distortion een
paar akkoorden overheen, en het klonk ineens als een nummer van de Rolling
Stones. Roman zette er een beat onder, en de basis was er. Toen Martijn terug
kwam, konden we hem dus een beginnetje laten horen. Ik speelde de gitaarpartij
ook een keer met delay en zonder distortion, en ineens was het meer een
disconummer geworden. Martijn probeerde Sanne zo ver te krijgen dat ze een
zanglijn ging improviseren, met een even vlot bedachte regel tekst wat iets was
als 'Party all night and have a lot of fun'. Dat ging nog niet zo makkelijk...
We maakten
een eerste opname zonder zang, ik zou eens kijken of ik een tekst kon bedenken.
Een volgende
repetitie had ik een tekst bedacht, gebaseerd op een idee waarover Kyle en ik
aan het brainstormen waren geweest. Kyle was namelijk net met de klas in Londen
geweest, en ik vroeg of hij daar geen inspiratie voor een tekst had opgedaan.
Dat bleek niet het geval, maar we kwamen wel uit op een verhaal over een meisje
dat eerst wordt genegeerd in de klas, in London wordt gezien, maar ook wordt
misbruikt, dat vervolgens thuis volledig doordraait, en het uitgaansleven
induikt. Hij leven wordt een nachtmerrie, en uiteindelijk zijn er twee eindes
mogelijk: ze wordt door haar familie gered en het loopt goed af (Welcome home), of ze
overleeft haar uitspattingen niet en sterft op straat (I’m gone).
Het nummer
dat we de vorige keer hadden geschreven moest het nummer worden dat de tijd
weergeeft dat ze helemaal losgaat. Party all Night (it's alright) heeft
als basis min of meer de zin die Martijn had bedacht, maar daaromheen wordt het
verhaal vertelt van veel drinken, met verschillende mannen meegaan en 'bruises
and headaches' als getuigen van een wilde nacht. Misschien niet een tekst om te
laten zingen door een meisje van 14, maar Sanne zingt nou eenmaal de rol van
het meisje.
Ik had thuis
al een demo opgenomen door de tekst in te zingen op de instrumentale versie van
de laatste repetitie, dus we konden meteen aan het werk. Als eerste verdween de
delay van de gitaar, die werd clean.
Het nummer
ontwikkelde zich langzaam maar zeker, mede door tips van Martijn. De drumpartij
werd strakker, de baspartij tijdens het couplet simpeler, de gitaar meer funky,
er kwam een achtergrondkoortje en een bridge met 'wa-whow'. Het begon steeds
meer te swingen.
Aangestoken
door dit succes, gingen we verder met meer nummers uit de 'rockopera' zoals we
het geheel gingen noemen.
We besloten
een aantal nummer te gaan jammen. Kyle had meestal wel een basloopje of een
gitaarakkoordenschema, waar we dan mee aan de slag gingen. Zo is vrij vlot de
basis gelegd voor London en voor Nightmare. Ik had een hele serie
teksten geschreven, dus meestal improviseerde ik de zang erbij.
Twee nummers
zijn anders ontstaan. Welcome home had ik al min of meer in het hoofd
toen ik de tekst schreef, en de bijpassende pianopartij heb ik in de bandruimte
bedacht. Het nummer Poor Girl (deels oorspronkelijk als tekst voor een ander nummer: Poor Boy) heb ik thuis bedacht met de
gitaar, en heb ik meteen als demo opgenomen met gitaar, bas, keyboard-drums en
zang.
De volledige
rockopera bestond nu uit:
- Poor
Girl
- London
- Party all
Night (it's alright)
- Nightmare
- Welcome
home
- I'm gone
We zijn in
de weken daarna eigenlijk vooral bezig geweest Party all Night en Welcome
home verder uit te werken tot complete kant en klare nummers. Dit met in
het achterhoofd dat we op D'Drive een studio-opname zouden gaan maken, waar we
een of twee nummers zouden kunnen opnemen.
Op 10 juni fietsten we met z'n allen naar het
bedrijventerrein De Hemrik om daar bij D'Drive tussen 15 en 22 uur een nummer
op te nemen, compleet met overdubs. Omar, een cursist van de opleiding
'sounddesign' was onze producer.
De eerste uren waren we bezig met het opbouwen van
drumstel, en alle instrumenten voorzien
van microfoons. Ook moest elke microfoon en 'direct input' goed klinken en
afgeregeld worden.
Daarna gingen we het nummer, we hadden gekozen voor Party
all Night (It's alright), spelen. Ik had twee gitaren meegenomen. Ik was
van plan de nieuwe Tele (Classic series) te gebruiken, maar had als backup mijn
'79 Strat mee. Ik speelde over een Vox buizenversterker. Maar bij het bepalen
van het geluid bleek de Tele niet bij het nummer te passen, terwijl de Strat
dat wel deed. Vandaar dat op dit nummer toch die gitaar te horen is, terwijl in
de oefenruimte en live ik toch meestal
mijn
Tele gebruik.
We hebben het nummer daarna verschillende keren
geprobeerd te spelen met de metronoom, maar dat bleek niet
te lukken. Omdat Roman van zichzelf wel aardig 'tempo-vast' is, hebben we het
maar zonder gedaan. Dat betekende wel dat we niet van elke take het beste
instrument konden nemen en die samenvoegen, maar dat we allemaal tegelijk een
goede take moesten spelen. Na een stuk of tien (of misschien nog wel een paar
meer) takes hadden we er een waarover we tevreden waren. Dit waren kale takes,
dus met alleen drums, bas, gitaar en lead vocals. Deze opnames klonken al veel
beter dan we met de iPad in de oefenruimtes hadden opgenomen.
Volgende stap was het opnemen van overdubs. Zo heeft
Sanne haar zangpartij helemaal opnieuw
ingezongen om vervolgens de refreinen nog een keer te doen. Daarna hebben we
met z'n drieën (Sanne, Kyle en ik) de backing vocals ingezongen. Eerst de 'It's
alright' en daarna de 'Wa-wow'. Toen we daar tevreden over waren, heb ik een
tweede stem gezongen onder het refrein en het eind.
Omdat het nummer een disco-vibe mee had gekregen,
wilde ik handclaps op de eerste tel van het couplet, en op elke tel tijdens het
refrein hebben. Deze hebben we met z'n vieren rond een microfoon opgenomen.
En toen leek het nummer klaar, en ging producer Omar
even een sigaretje roken. Wij gingen luisteren wat we hadden. Tijdens het
luisteren zong Sanne een tweede stem onder het laatste couplet. Dit klonk zo
goed, dat we Omar even terug hebben geroepen om alsnog die tweede stem eronder
te zetten.
Hierna ging Omar aan het werk, om twee weken later
het resultaat af te leveren. Met de filmpjes die ik had gemaakt tijdens de
opnames heb ik een clip gemaakt, die vervolgens op YouTube is gezet. Het nummer
klinkt erg leuk, we gaan zeker eens vaker de studio in. Er liggen nog genoeg
nummers...
